As estreitas relacións entre arte e arquitectura ao longo do século XX converteron a idea de construción nunha clave imprescindible para comprender a nosa relación co espazo, a paisaxe e a casa, pero sobre todo coa vivencia práctica do obxecto artístico.
O propio acto creativo xorde do que podemos definir como un impulso construtivo. A idea de construción vincúlase á arquitectura, pero tamén moi estreitamente á escultura, á pintura e ao debuxo así como a unha certa concepción do obxecto como deseño e moi particularmente á instalación.
https://www.20minutos.es/noticia/3388387/0/cgac-presenta-nueva-exposicion-construccion-que-une-arte-arquitectura-se-inaugura-6-julio/
https://www.lavozdegalicia.es/noticia/santiago/2018/07/07/arquitectura-servicio-arte-cgac/0003_201807S7C7992.htm
http://culturagalega.gal/noticia.php?id=28891
https://www.compostela24horas.com/texto-diario/mostrar/1131515/exposicion-construccion-subraya-encuentro-entre-arte-arquitectura-cgac
http://lindeiros.gal/centro-arte-contemporaneo-en-construccion/
https://www.lavozdegalicia.es/noticia/santiago/2018/06/02/lechuga/0003_201806S2C12991.htm
https://www.lavozdegalicia.es/noticia/cultura/2018/06/02/autobiografia-cgac/0003_201806G2P39992.htm
https://www.cultura.gal/es/nova/45229
http://www.laopinioncoruna.es/sociedad/2018/06/03/exposicion-recorre-25-anos-centro/1297445.html
http://lindeiros.gal/cgac-25-unha-mostra-que-repasa-o-cuarto-de-seculo-do-museo/
Correo TV- Carlos Roma entrevista a S.Olmo
Carlos Garaicoa (La Habana, 1967) observa a cidade, as arquitecturas e os soños latentes, os xa
abandonados e os aínda realizables; le os seus argumentos, agravios e recordos
imborrables logo, con creatividade incansable, traza outras perspectivas,
enxerta pretérito e futuro, debuxa novas liñas de fuga e busca o común e a
multitude como suxeitos dun incesante transformarse noutra cousa.
Vídeo presentación (Carlos Garaicoa, Claudia Gioia, Santiago Olmo)
Hai artistas que chegan a un tema por investigación, outros fano por tendencia. Álvaro Negro pertence claramente aos primeiros. Unha mirada atenta á súa traxectoria descobre moitas relecturas, produto dun actuar sen présa e dun diálogo continuo coa pintura e cunha serie de afinidades electivas, en moitos casos artistas, pero tamén escritores, poetas, arquitectos… A exposición preparada para o CGAC é unha mirada retrospectiva ao seu traballo que incide nunha cuestión fundamental: o paulatino descubrimento dunha iconografía propia e recoñecible que nace xa nas súas primeiras series e que na última década se consolida e se extrema nunha mesma atmosfera.
Confesión xeral é unha retrospectiva de Luis Gordillo, comisariada por Juan Antonio Álvarez Reyes, director do Centro Andaluz de Arte Contemporánea de Sevilla e Santiago Olmo, director do CGAC. A exposición é a primeira mostra do artista sevillano en Galicia e permite realizar un percorrido polo seu traballo desde as series de debuxos de raíz informalista de finais dos anos cincuenta ata as obras fotográficas e pictóricas nas que emprega as lonas como soporte e as infografías como ferramentas.
Bañistas está constituído por un amplo conxunto de fotografías anónimas de mozos seminús, cubertos apenas cun traxe de baño, retratados en contacto coa natureza. Mozos que aparecen no exterior: á beira das praias, das piscinas ou no campo, en lagoas ou ríos, e que recrean a tradicional iconografía dos bañistas que tivo gran predicamento ao longo de toda a historia da arte.
Este proxecto expositivo enmárcase nesa vía de traballo amplamente desenvolvida internacionalemente (pero aínda practicamente descoñecida en España), na que ese material fotográfico democrático, anónimo, abandonado, pobre e vulgar pasa a se converter, por mor do gusto, o coñecemento e o sentido estético dos creadores e coleccionistas, nun artefacto cultural, nunha produción artística, nun proxecto expositivo e editorial. E iso todo é xustamente o que pretende ser Bañistas.
Folleto da exposiciónA obra de Stefan Brüggemann (Cidade de México, 1975) abriu unha maneira diferente de abordar os aspectos sociolóxicos e culturais da linguaxe. O seu traballo incide nesas contradicións lingüísticas que conforman os paradoxos da vida e a convivencia, pondo en cuestión a rixidez do politicamente correcto, precisamente por falso. A súa exposición no CGAC está construída a partir de intervencións espaciais que cuestionan a orde dos conceptos, a lóxica das normas e, particularmente, as convencións do sistema da arte.
Folleto da exposiciónO núcleo dun museo é unha colección: a súa colección. A colección é o símbolo patrimonial dunha memoria cultural. Un territorio e unha cultura constrúen a súa identidade desde a memoria. Para que a memoria sexa activa e non nostálxica debe ser crítica e autocrítica, disposta a revisarse de maneira permanente. A función dun museo é crear unha memoria e mantela viva a través dunha incesante relectura, interpretación e investigación, que cuestione, que incida nas perspectivas difíciles. As exposicións temporais están intimamente conectadas e ligadas á colección porque son outra vertente da memoria do museo, unha forma de enriquecer a colección e unha maneira de poder acompañar aos artistas máis próximos, aqueles que contribúen ao enriquecemento simbólico da cultura.
Dentro deste proxecto de revisión e contextualización da colección preséntanse tres propostas expositivas, nas que se desenvolven temáticas diferentes e que incorporan diálogos cruzados con outras coleccións tanto públicas como privadas vinculadas co CGAC e con Galicia: coleccións públicas e privadas galegas, coleccións de museos cos que o CGAC comparte coproducións de exposicións temporais (CAAC de Sevilla e MUN de Pamplona) ou coleccións que mantiveron unha especial conexión co CGAC como a Colección ARCO e a súa sede actual o CA2M de Móstoles.
Folletos da exposición: Estado de excepción, Ensaio visual e Louise Bourgeois. Cell.
Entre o despuntar de Atlántica e o xurdir da Facultade de Belas Artes de Pontevedra desenvólvese en Galicia o traballo dunha importante nómina de artistas de moi diferente procedencia académica e cos máis diversos horizontes estéticos e conceptuais. Nesa paréntese fecunda loitarán por ampliar a visibilidade da súa obra en condicións adversas nunhas terras de ninguén nas que sempre será dificultoso encontrar sinais de orientación e referencia. Arranca entón unha apaixonante diversidade de propostas e de nomes (por fin abundantes nomes de muller) tamén moi crecente en número se a comparamos coa xeración anterior. Esa apaixonante diferenza tivo un constituínte común que non era outro que a autoconciencia do feito artístico e da incontrolable contaminación de linguaxes. Foron as súas, rupturas da representación.
A exposición Teoría e práctica do deserto, expón un percorrido polos procesos que atravesan o traballo de Antoni Socias, vinculando desde a fricción fotografía e pintura, obxecto, instalación e vídeo. Nos seus traballos aparece unha predilección polos paradoxos e tamén polo absurdo que sutilmente se converte nunha larvada crítica social e política desde as pequenas cousas, subliñando a importancia das actitudes no cotián.
As estratexias discursivas en que se fundamenta a obra de Diego Santomé (Vigo, 1966) están directamente vinculadas cos conceptos de utopía e fracaso, equilibrio e inestabilidade. Tanto na elección dos materiais coma no proceso de traballo, Santomé parte de cuestións ligadas ás circunstancias cotiás e á súa transformación, mostrando a posibilidade/imposibilidade dunha nova orde na que a sociedade acade un equilibrio.
En 2013 cumpríronse cen anos do nacemento de Alejandro de la Sota. Como toda data conmemorativa, este aniversario bríndanos a escusa perfecta para recapitular sobre a súa figura, a súa obra, o seu maxisterio e, o que parece máis pertinente, sobre a actualidade do seu legado.
27 negros é unha obra coral composta por 27 monocromos negros de 20 x 20 cm realizados por 27 autores.
O resultado é unha sorte de antoloxía por encarga e de exercicio de estilo colectivo.
A técnica fotográfica é a máis básica e natural, fotografía química, onde a luz reflectida na paisaxe oxida os elementos que compoñen a emulsión da película capturando así parte da esencia do momento. Os formatos grandes de placa ou rolo e o uso dunha cámara de banco óptico permiten abordar cada imaxe como unha composición complexa, chea de decisións.
Folleto da exposiciónUn ano máis o CGAC súmase a Cineuropa, o festival compostelán que neste 2013 celebra o seu 27.º aniversario.
As proxeccións terán lugar no auditorio do centro entre o 8 e o 29 de novembro.
Podedes consultar toda a información sobre horarios e títulos no sitio web do festival.
