Busca

14 , 28 de setembro e 5 de outubro O curso preséntase como un espazo de reflexión no contexto da música contemporánea, unha viaxe atemporal na que o musicólogo Emilio Lede propón percorridos creativos pola historia da música co obxecto de desentrañar algunhas das claves que configuran a creación musical de todos os tempos.

Retrato dun momento fundamental: o último alento da liberdade moral e sexual nacida dos sesenta, xusto antes da crise que suporía a irrupción da sida.

Un ano máis o CGAC súmase a Cineuropa, o festival compostelán que neste 2013 celebra o seu 27.º anivesario. As proxeccións terán lugar no auditorio do centro entre o 8 e o 29 de novembro. Podedes consultar toda a información sobre horarios e títulos no sitio web do festival.

Coa chegada do nadal o CGAC presenta a súa proposta acostumada de actividades para nenos e nenas de 4 a 9 anos, que terán a oportunidade de vivir e explorar a arte contemporánea da man de artistas e doutros profesionais do mundo da cultura.

Como complemento á mostra 93, coa que o CGAC celebra o seu vixésimo aniversario, o centro organiza unha serie de encontros cos artistas presentes na exposición. A través deles pretende ofrecer unha visión xeral do contexto da arte a comezos dos anos noventa.

As nove películas que conforman este primeiro ciclo de cinema do CGAC en 2014 abren as súas ás sobre o que foi o século XX italiano.

En máis dun sentido, interpretar a arte contemporánea é facer arte contemporánea. Incorporarse á intención ou ao discurso de cada peza é un xeito de completar a súa identidade.

Xa é curioso que un dos gags máis famosos da historia da comedia americana e universal, quizais o mellor punchline nunca escrito, fose á conta dun dos maiores tabús do século XX: a transexualidade ou, simplemente, o travestismo.

O taller que propoñemos non pretende atender a cuestións sexuais, senón a aquelas categorías nas que a sociedade e a sexualidade atoparon lugares para afianzarse como imaxes de perpetuidade. Reconstruíndo ou reinterpretando a cita de McLuhan, poderiamos dicir que a sexualidade sería a mensaxe.

No mes de maio, coincidindo coa celebración do Día Internacional dos Museos e co apoio da Universidade de Santiago de Compostela, comeza a V edición de Música e arte: correspondencias sonoras. O programa deste ciclo de creación, que promove o diálogo entre a música e a arte do noso tempo, ten como punto de partida as exposicións de Diego Santomé, Rosângela Rennó e Carlos León que albergará o CGAC no segundo semestre de 2014.

É The Iron Lady un dos actos máis obscenos do cine antipolítico dos que gardamos recordo, nacido do máis desenfadado reaccionarismo. A haxiografía de Margaret Thatcher, no seu basto acriticismo nunca suficientemente remarcado, sobrevoa de modo ladino a toda unha xeración de cineastas que utilizou a pantalla como defensa, como parapeto dende o cal exercer a autodefensa de todos os que se sentiron violentados pola contrarrevolución conservadora que a filla do tendeiro executou.

As obras de Dora García fan claramente fincapé na comunicación entre o artista e o seu público: a arte xa non representa o mundo senón que se converte en produtora de realidades, a miúdo ao límite da ficción

Novas citas dentro do ciclo de visitas guiadas conducidas por profesionais do ámbito cultural e artístico.

Este ciclo presenta catro traballos documentais co obxectivo de achegar a obra dos autores Lois Pereiro, Valentín Paz Andrade, Roberto Vidal Bolaño e Xosé María Díaz Castro, que protagonizaron as últimas edicións do Día das Letras Galegas. Gonzalo E. Veloso, director das catro películas, presenta ese achegamento a través de múltiples voces que percorren a vida e obra dos autores e constrúen, para cada un deles, un retrato calidoscópico único.

A irrupción de internet, ou os avances tecnolóxicos que hoxe permiten e pautan o rexistro e a reprodución de imaxes e sons, provocou un xiro evidente na relación que vincula a imaxe cos seus potenciais consumidores. Entre as cuestións que esta nova dispoñibilidade trae consigo, é oportuno incidir no modo en que innumerables procedementos de xestión e difusión de imaxes a nivel industrial ou doméstico se ven hoxe ameazados por sinxelos xestos aos que a ergonomía dixital dotou dunha relevancia inesperada.

Se hai un cineasta que encarna a vocación reflexiva da modernidade ese é Chris Marker (Neuilly-sur-Seine, 1921 - París, 2012). A partir do diálogo entre textos de gran poder evocador e as artes visuais, Marker concibe a imaxe en múltiples formatos e rexistros e fragua un itinerario estético que gravita sobre o que André Bazin cualificou de “cinema-ensaio”. Para Marker as imaxes constitúen a única memoria plausible do tempo, e isto incita a un cuestionamento da obxectividade que leva implícita o xénero documental. Marker manipula o filme desde a súa diéxese, e quebra os mecanismos de enunciación que privilexian a representación e o realismo para construír un edificio desde unha autoridade narrativa aberta, apelando á propia experiencia do espectador.

Até o vindeiro 15 de xuño, o CGAC acolle a exposición 100 anos con Alejandro de la Sota, na que se reflexiona sobre a figura, a obra e a actualidade do legado deste mestre da arquitectura contemporánea española. A exposición reúne debuxos, bosquexos, fotografías das obras e abundante material biográfico, ademais de maquetas e mobles deseñados polo propio artista.

A aparición e o auxe dos novos medios como internet ou os videoxogos a finais do século pasado provocaron que a televisión se desprazase do centro do ecosistema mediático. Os novos contornos supuxeron para os medios clásicos unha necesidade de adaptación á realidade emerxente. A televisión non foi allea a estes cambios, a estes novos consumidores de contidos chegados do mundo dixital. Foi necesaria a elaboración dunha nova estratexia para manter e aumentar o interese do telespectador, que desembocou no que algúns investigadores denominaron a terceira idade de ouro da televisión.

Xa chegou o verán e con el unha nova edición dos talleres de lecer no CGAC. As actividades que imos desenvolver este ano propoñen un achegamento, baseado na experimentación, ás diferentes manifestacións artísticas contemporáneas. Cada proposta está pensada para que as persoas participantes afonden na creación contemporánea e gocen con ela, vivíndoa. Coñecer a linguaxe e as múltiplas ferramentas que se poden empregar na arte contemporánea é fundamental para ampliar a visión do mundo en que vivimos e coñecer novas canles de expresión.