As estreitas relacións entre arte e arquitectura ao longo do século XX converteron a idea de construción nunha clave imprescindible para comprender a nosa relación co espazo, a paisaxe e a casa, pero sobre todo coa vivencia práctica do obxecto artístico. O propio acto creativo xorde do que podemos definir como un impulso construtivo. A idea de construción vincúlase á arquitectura, pero tamén moi estreitamente á escultura, á pintura e ao debuxo así como a unha certa concepción do obxecto como deseño e moi particularmente á instalación.
Busca
Nicolás Combarro (A Coruña, 1979) pertence a unha nova tipoloxía de artista que traballa coa fotografía. Na súa obra, centrada na arquitectura e na idea de construción, conviven, retroalimentándose, a práctica da documentación e a intervención, entendida esta última como acción no espazo e na paisaxe.
En 2018, ano en que se celebra o 25.º aniversario da inauguración do edificio do CGAC, a súa colección, que arranca en 1995 froito da conxunción de novas adquisicións con depósitos pertencentes á Xunta de Galicia, preséntase como o poderoso eixe vertebrador dun proxecto artístico e cultural integral para Galicia. O CGAC desempeña en Galicia a función dun museo nacional de arte contemporánea. Isto significa que é a institución máis e mellor capacitada para construír historia(s) da arte desde unha perspectiva pública, o que obriga a unha vocación de actividade investigadora, experimental, de estudo e de análise crítica.
A biblioteca do CGAC, situada na primeira planta, conta cunha colección especializada en arte e cultura contemporánea.
Bleda y Rosa. Xeografía do tempo reúne vinte e cinco anos do traballo fotográfico de María Bleda (Castellón, 1969) e José María Rosa (Albacete, 1970) articulándoo arredor da serie Campos de batalla: un proxecto iniciado en 1994 e finalizado recentemente mostrado ao público ao completo por primeira vez.
O traballo de Julião Sarmento (Lisboa, 1948) formalízase desde o fronteirizo.
A construción do edificio do CGAC realizouse paralelamente e en diálogo coa transformación da antiga horta do convento de San Domingos de Bonaval nun parque a través da colaboración de Álvaro Siza Vieira e a paisaxista galega Isabel Aguirre. A modo de celebración desta radical e decisiva transformación urbana da cidade de Santiago, Javier Riera (Avilés, Asturias, 1965) concibiu un breve paseo polo parque de Bonaval á noitiña: cando se apaga o sol a escuridade deixa aparecer sobre as árbores formas e xeometrías a través de proxeccións que crean un instante escenográfico. No interior do museo e para completar a visión do seu traballo, o artista presenta diversas proxeccións xunto a dous libros das súas recentes cianotipias, que conectan co desenvolvemento das imaxes proxectadas. Asemade, no Espazo de Proxectos, amosarase unha selección de intervencións lumínicas en espazos naturais nas que se pode apreciar o paso do tempo do día á noite.
O impulso creativo de Loreto Martínez Troncoso (Vigo, 1978) aparece tras a linguaxe e ten lugar na acción como lugar privilexiado desde o que explorar as densas relacións da performance coa súa propia historicidade, co seu presente.
Angela de la Cruz (A Coruña, 1965) leva dúas décadas experimentando coa linguaxe da pintura. A artista tentou redefinir os termos e os límites do medio desde que comezou, centrándose na pintura como obxecto e en termos do que ela pode representar.
A obra de René Heyvaert (Gante, 1929 - Scheldewindeke, 1984) é sobria, sinxela e á vez extraordinariamente complexa, ligada tanto ás vangardas históricas como ás súas propias circunstancias vitais. Reflicte a mirada dun artista experimental que tentou buscar, ao clima que deixou a posguerra mundial, unha saída humana na que arte e vida se reconcilian propiciando una certa idea visionaria dunha utopía humilde.
Con motivo do ciclo Mirada país, que acollen o CGAI (A Coruña) e o CGAC (Santiago de Compostela) entre o 6 de novembro e o 20 de decembro, o museo presenta, en formato exposición, unha selección de pezas pertencentes á súa colección, organizadas segundo criterios cronolóxicos e temáticos, que completan as películas proxectadas nas sesións.
Desde o principio da súa investigación e da súa práctica artística, Ângela Ferreira traballou sempre co legado colonial de África e, nun sentido amplo, coas relacións entre Europa e o continente africano. Por unha parte, céntrase nos vestixios arquitectónicos do século XX, tan intimamente vinculados ao modernismo, e, por outra, nas promesas da arte e do cine como instrumentos de emancipación crítica para pensar e poñer en práctica renovadas utopías.
O proxecto 20 Red Lights é un ensaio político, que desvela as implicacións da financialización dixital da economía e a súa relación coa radicalización da axenda neoliberal, un tema de suma importancia no contexto da nosa cultura global que merece unha reflexión rigorosa desde a arte.
Colectiva dun colectivo é o resultado do proxecto Na varanda, un programa educativo e de creación cuxo obxectivo é o encontro, o diálogo e o achegamento entre o museo e a veciñanza de Santiago de Compostela. A cidadanía eríxese así nun axente máis dos procesos culturais da súa contorna creando contidos que xa forman parte da programación CGAC.
No ano do seu 25º aniversario, o Centro Galego de Arte Contemporánea c