Carrusel de imaxes de exposición

BerioMolina.jpg
O museo como escenario-2.jpg
O museo como escenario-5.jpg
O museo como escenario-6.jpg
O museo como escenario-11.jpg
O museo como escenario-20.jpg
O museo como escenario-47.jpg
O museo como escenario-93.jpg
O museo como escenario-116.jpg
Pausa
  • 0
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
  • 7
  • 8

O MUSEO COMO ESCENARIO

10 Xuño 2022 - 02 Outubro 2022
Planta baixa, Dobre Espazo
Comisariado:
Cooperativa Performa (David Barro, Mónica Maneiro, Iñaki Martínez Antelo)
Artistas:
Rosana Antolí, Berio Molina, Marta Pazos

O museo como escenario reivindica o papel das arquitecturas de exhibición artística como lugares para a experimentación e nos que poder situarse entre a proximidade da performance, a capacidade inmersiva das propostas escénicas, as instalacións, o happening e a sonoridade de vangarda. Faino a partir das propostas creadas para a ocasión polos artistas Rosana Antolí, Berio Molina e Marta Pazos, a través das cales o museo se converte nun espazo escénico que mobilizar a partir da acción performativa e teatral, e da presenza do público.

En Dislocación Berio Molina (A Fonsagrada, Lugo, 1979) propón un exercicio de toma de posesión do museo. Durante nove días habitará as salas do CGAC xunto a Calís Pato e Alejandra Pombo para activar as bucinas instaladas na terraza do centro, chamando co seu son a atención dos habitantes da cidade. Que é ese son? Que significa? De onde vén? Onde me sitúa? Dentro, a voz dos artistas rebotará contra as paredes, buscando algún tipo de resonancia. Todo é unha dislocación entre outras.

Rosana Antolí (Alcoi, Alacante, 1981) presenta La charca (A charca), unha exposición performática experimental que funciona como espazo coreográfico híbrido que integra a audiencia como suxeito activo xunto con corpos físicos e dixitais nun continuo bucle. En La charca, o público, os bailaríns, os performers, as esculturas escenográficas e as pantallas son elementos dun mesmo sistema acuoso futurista que revisa o ficcional con obxectos e corpos nun continuo contexto relacional aberto.

Marta Pazos (Pontevedra, 1976) en Contemplación lévanos a un elemento primordial da creación. Unha luz verde lima similar á dos lumes fatuos que ao expirar exhalan os corpos como último hálito de vida. As baleas son os únicos animais que gardan e custodian os rexistros akáshicos e elas serán as que nolos mostren. Cos seus cantos e vibracións fían e ancoran información lumínica máis alá do plano sensorial. As baleas traballan activamente na curación dos océanos. Cos seus cantos e enerxías, purifican as memorias almacenadas na auga. As baleas azuis están a chegar ás nosas costas nos últimos anos. Crese que guiadas pola súa memoria.

ACTIVIDADES RELACIONADAS

VENRES 10 DE XUÑO

18:30_CGAC. Salas de exposicións
Dislocación
Performance duracional (do 10 ao 18 de xuño)
Berio Molina
en colaboración con Calís Pato e Alejandra Pombo

18:30_CGAC. Salas de exposicións
Contemplación
Performance
Marta Pazos
En colaboración con
Miguel Escabias e Lola Robles

19:30_CGAC. Salas de exposicións
A charca (A charca)
Performance

Rosana Antolí
En colaboración cos performers Mikel Aristegui, Mariña Ferreiro, Giovanni Peixoto e Nazaré da Vila Pousada
Espazo sonoro deseñado por Pálida

SÁBADO 11 DE XUÑO

12:00_ Auditorio del CGAC
Mesa redonda O museo como escenario
Participan: Rosana Antolí e Marta Pazos
Moderan: Iñaki Martínez Antelo e Santiago Olmo

XOVES 30 DE XUÑO

18:30_ Auditorio del CGAC
Conversa O museo como escenario
Participan: Berio Molina, Calís Pato, Alejandra Pombo, Mónica Maneiro e Santiago Olmo